ភ្នំពេញ ៖ ថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឬ Valentine’s Day ត្រូវបានប្រព្រឹត្តិឡើងនៅ ថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ជារៀងរាល់ឆ្នាំបន្តបន្ទាប់ ដែលមានអត្ថន័យបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ទូទៅ ធំទូលាយ ដោយមិនចាំបាច់សម្រាប់តែគូស្នេហ៍នោះទេ ពោលគឺ មិត្តភាព មិត្តសម្លាញ់ ការរាប់អានគ្នា បងប្អូនសាច់ញាតិ ក្រុមគ្រួសារ ឪពុក-ម្ដាយ ក៏អាចផ្ដល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកបានដែរ ក្នុងន័យការរាប់រកប្រកបដោយគន្លងធម៌។
ចំណែកឯនៅតាមបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍នួន និងនៅតំបន់អឺរ៉ុប គេហៅ ទិវា ១៤ កុម្ភៈ ឬ Valentine’s Day នេះថា ” ទិវាបុណ្យសង្សារ ” ឬ ” ថ្ងៃបុណ្យសង្សារ ” ហើយវាបានជះឥទ្ធិពលមកដល់ប្រទេសកម្ពុជា ធ្វើឲ្យមានការយល់ច្រឡំថា ថ្ងៃបុណ្យនេះសម្រាប់តែគូស្នេហ៍ ជាពិសេសក្នុងចំណោមយុវវ័យក្មេងៗ តែងបានណាត់គ្នាដើរលេងកម្សាន្តក្នុងពេលរាត្រី ញ៉ាំអាហារ ចូលបារក្លិបរាំរែក ជូនផ្កាកុលាបឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក និងអ្នកខ្លះ យល់ច្រឡំរហូតថា ជាថ្ងៃផ្ដល់ក្តីស្រឡាញ់ពេញបេះដូងជូនទៅសង្សារ និងឈានទៅដល់ដំណាក់កាលរួមរ័ក នៅថ្ងៃនេះថែមទៀតផង។
ការបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ មាន ច្រើនបែប ច្រើន យ៉ាង ទៅតាមលក្ខណៈនៃដៃគូមិត្តភាពរបស់យុវវ័យនីមួយៗ។ ទោះជាយ៉ាងណា ការបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ របស់យុវវ័យខ្លះ មិនមែនប្រើលុយ ឬ កាដូថ្លៃៗ ទៅកាន់ មនុស្សស្រី ឬប្រុស របស់ពួកគេនោះទេ។
ការជួបជុំញ៉ាំអាហារ ជាមួយដៃគូមិត្តភាព ឬសង្សារនោះ គឺជាបង្ហាញពីក្ដីស្រឡាញ់ប្រកបដោយមនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅ ដោយពួកគេអាចមានឱកាសបង្ហាញប្រាប់គ្នានូវអាថ៌កំបាំង ដែលពួកគេចង់និយាយ នឹងស្ដែងចេញនូវភាពស្និទ្ធស្នាលដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត។
ការចូលបារ ក្លិបកម្សាន្តរាំរែកជាមួយដៃគូដែលពួកគេស្រឡាញ់គ្នា គឺជាសេចក្តីសប្បាយគ្មានកោះត្រើយ គ្មានគិតពីអ្វីទាំងអស់ ដឹងតែសប្បាយ ទោះជាឈានទៅដល់ដំណាក់កាលណា ក៏ចេះតែបណ្ដោយទៅតាមហ្នឹងទៅ។
ការជូនផ្កាកុលាប គឺតំណាងឱ្យមនោសញ្ចេតនា ក្ដីស្រឡាញ់ទន់ភ្លន់របស់មនុស្សប្រុសទៅលើមនុស្សស្រី ហើយក៏ជាក្តីស្រមៃរបស់មនុស្សស្រីដែលចង់បានបែបនេះ នៅក្នុងថ្ងៃពិសេសណាមួយនេះ ប៉ុន្តែមិនចាំបាច់ទាល់តែមួយបាច់ធំនោះទេ ត្រឹមមួយទង ក៏មានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅណាស់ទៅហើយ។
យុវវ័យខ្លះ ជ្រើសរើសយកថ្ងៃនេះ (១៤ កុម្ភ:) សារភាពក្ដីស្នេហ៍ ឬក្ដីស្រលាញ់ ប្រាប់ទៅមិត្តរបស់ខ្លួនដែលរំពឹងថា ជាគូជីវិត ដូចជា បងស្រឡាញ់អូន ឬ អូនស្រឡាញ់បង ! គឺជាពាក្យដែលយុវវ័យពិបាកនិយាយបំផុត និងកម្របានស្តាប់ចេញពីមាត់គូស្នេហ៍ផ្ទាល់។
ហ៊ឺ… ហាក់ដូចជា ឆាប់ពេកហើយសម្រាប់យុវវ័យសតវត្សទី២១នេះ ដោយក្រុមយុវវ័យនិយមការសប្បាយហៀរកែងខ្លះ ជ្រើសរើសយកថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃផ្ដល់ការរួមភេទឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ប្រាសចាកប្រពៃណី វប្បធម៌ កិត្តិយស និងតម្លៃនៃជីវិតគូទៅវិញ។
ក្រឡេកមកយុវជនដែលស៊ីវីល័យវិញ ទិវាបុណ្យនៃក្តីស្រឡាញ់ឬ Valentine’s Day នេះ មិនត្រូវបានពួកគេចាត់ទុកថា ជាការឡុងឡឺយហួសក្រមសីលធម៌នោះទេ ពោលគឺ ពួកគេបានចាត់ទុកថា ជាការរំលឹកនៃសេចក្តីស្រឡាញ់មួយ ដូចជាការរាប់រកគ្នា ស្ម័គ្រស្មើ មិត្តភាព ស្នេហានិងការគោរព។
ក្នុងក្រុមគ្រួសារស៊ីវីល័យភាគច្រើនទៀត បានជ្រើសរើសយកថ្ងៃ ១៤ កុម្ភៈ ឬ Valentine’s Day នេះ បង្កើតប្រធានបទ ” ជាថ្ងៃជួបជុំ បង្កើនមិត្តភាព” និងផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ ការរាប់រក ការគោរព ដោយសីលធម៌ គន្លងធម៌ ព្រហ្មវិហារធម៌។
ក៏មានសេចក្តីណែនាំរបស់ក្រសួងវប្បធម៌ និង វិចិត្រសិល្បៈ ផងដែរ បានអំពាវនាវដល់មាតាបិតាអាណាព្យាបាល សមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ ជាពិសេសយុវជន សូមចូលរួមផ្សព្វផ្សាយអប់រំពន្យល់ណែនាំក្រើនរំលឹកដល់បងប្អូន កូនចៅ ក្នុងគោលដៅប្រើប្រាស់ទិវានេះ ឲ្យស្របតាមគន្លងប្រពៃណីដ៏ត្រកាលរបស់ខ្មែរ ដើម្បីកិត្តិយស និងភាពថ្លៃថ្នូររបស់ខ្លួន របស់ក្រុមគ្រួសារ ពិសេស ដើម្បីរួមចំណែកលើកកម្ពស់កិត្យានុភាពជាតិ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឱ្យពួកយុវជន យល់ច្រឡំថា ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់ គឺជាទិវាលះបង់ខ្លួនប្រាណតាមបែបស្នេហាស្រៀវស្រើប ស្រើបស្រាទៅវិញ។
តាមតំណាលមក និទានថា ទិវា នៃក្តីស្រឡាញ់នេះ កត់ត្រាថា នៅ ស.វ ទី៣ នៃ គ.ស មានលោក Valentine គឺជា អាចារ្យម្នាក់នៃ ក្រុងទែរមី (ប្រទេសអ៊ីតាលី)។ គាត់បានរៀបការឱ្យគូរស្នេហ័មួយគូ ដែលច្បាប់ក្នុងប្រទេសមិនត្រូវបានអនុញ្ញាត ដោយសារតែព្រះចៅអធិរាជ ឬស្ដេច ដាក់បម្រាម ឱ្យយុវជនឱ្យធ្វើទាហាន។
គ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជ Claudius II បាន សម្រេច ថា បុរសនៅលីវទាំងអស់ អាចធ្វើជាទាហានបានល្អជាងបុរស ដែលមានប្រពន្ធ និងគ្រួសារ, ដូច្នេះព្រះចៅអធិរាជ ក៏បានដាក់ពិធីរៀបការទាំងឡាយឲ្យស្ថិតនៅក្រៅច្បាប់ សម្រាប់យុវវ័យទាំងអស់ ។
លោក Valentine ដែលដឹងពីភាពអយុត្តិធម៌ របស់ក្រឹត្យច្បាប់នេះ បានជំទាស់នឹងព្រះចៅ Claudius ll និងបន្តធ្វើការរៀបការសម្រាប់ គូសេ្នហ៍ក្មេងៗជាសម្ងាត់ ។ នៅពេលសកម្មភាពរបស់លោក Valentine ត្រូវបានគេដឹងឮ ព្រះចៅអធិរាជ Claudius ll ក៏បានបញ្ជាឲ្យ គេដាក់គុកគាត់អស់មួយជីវិត ។
រឿងរ៉ាវផ្សេងទៀត បានលើកឡើងថា លោក Valentine អាចត្រូវបានគេសម្លាប់ ដោយសារតែការប៉ុនប៉ងជួយគ្រិស្តសាសនិក រត់ គេចចេញពីពន្ធនាគារនៅក្នុងយុគសម័យរ៉ូមដ៏សាហាវ ជាទីដែលពួកគេតែងតែត្រូវបានវាយធ្វើទារុណកម្ម ។
តាមរឿងរ៉ាវមួយនេះ បានឲ្យដឹងថា លោក Valentine ដែលជាប់គុកពិតជាមានជាប់ពាក់ព័ន្ធដោយ « ក្ដីស្រឡាញ់»។ មានរឿងផ្ទាល់ ខ្លួនរបស់គាត់គឺគាត់បានបាក់ចិត្តស្រឡាញ់នារីវ័យក្មេងម្នាក់ដែលប្រហែលជាកូនស្រីរបស់ឆ្មាំគុកមួយរូប ដែលបានទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ នៅពេលគាត់ជាប់ក្នុងពន្ធនាគារនោះ ហើយការសួរសុខទុក្ខនោះ គឺផ្ដើមចេញពីអំពើល្អដែល លោក Valentine ហ៊ានប្រឆាំងនឹងទម្រង់ច្បាប់ ទៅរៀបការឱ្យយុវវ័យច្រើនគូ។
មុនពេពេលលោក Valentine ស្លាប់ គាត់បានបន្សល់សំបុត្រមួយដោយសរសេរផ្ញើទៅនាងកូនឆ្មាំគុកថា « សេចក្ដីស្រឡាញ់ពីបង Valentine របស់ អូន»។
នេះជាតឹកតាងមួយដែលមនុស្សជាច្រើននៅប្រើរហូតដល់សព្វថ្ងៃ… ហើយដោយសារសម័យកាលនោះ យុវវ័យពុំមានឱកាសបានស្រឡាញ់គ្នា ឬរៀបការជាមួយគ្នានោះឡើយ ទើបការហ៊ានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ លោក Valentine ទៅដល់គូស្នេហ៍យុវវ័យ និងរូបលោកទៀតសោត ក៏បានលាក់ទុកសេចក្តីស្រឡាញ់មួយទៅលើនារីកូនឆ្មាំគុកម្នាក់លុះដល់ថ្ងៃស្លាប់ទៀតនោះ ក៏រឹងរឹតតែបញ្ជាក់អំពីទំហំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់មួយនេះធំធេងក្រៃលែង។
ចំណេរកាលក្រោយមក ទើបគេរំលឹកពីទំហំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ លោក Valentine និងរំលឹកនូវអ្វីដែលលោក Valentine បានរៀបការឱ្យគូស្នេហ៍យុវវ័យទៀតផង នោះហើយហៅថា ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់៕ រក្សាសិទ្ធិដោយ ពិសិដ្ឋ CEN
