យោងតាមរបាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី (ADB) បានឱ្យដឹងថាជំងឺរាតត្បាតកូវីដ -១៩កំពុងគំរាមកំហែងដល់ការរីកចម្រើនរបស់អាស៊ីនិងប៉ាស៊ីហ្វិក ដែលឆ្ពោះទៅរកការសម្រេចបានគោលដៅសំខាន់ៗក្រោមគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាព (SDGs) ។
ជំងឺរាតត្បាតបានរុញច្រានមនុស្សប្រមាណ ៧៥ លាននាក់ទៅ ៨០ លាននាក់បន្ថែមទៀតនៃបណ្តាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍នៅអាស៊ី ១ ឲ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពក្រីក្រខ្លាំងកាលពីឆ្នាំមុន បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដោយគ្មានកូវីដ ១៩។ នេះបើយោងតាមសូចនាករសំខាន់ៗសម្រាប់អាស៊ីនិងប៉ាស៊ីហ្វិកឆ្នាំ ២០២១ ដែលបានចេញផ្សាយនៅថ្ងៃអង្គារនេះ។ ដោយសន្មត់ថាជំងឺរាតត្បាតបានបង្កើនវិសមភាពការកើនឡើងនៃភាពក្រីក្រដែលទាក់ទងនឹងការរស់នៅតិចជាង ១,៩០ ដុល្លារក្នុងមួយថ្ងៃ – អាចធំជាងនេះទៅទៀត។ វឌ្ឍភាពក៏ត្រូវបានជាប់គាំងនៅក្នុងផ្នែកជាច្រើនដូចជាភាព អត់ឃ្លាន សុខភាព និងការអប់រំដែលសមិទ្ធផលមុន ៗ នៅទូទាំងតំបន់មានសារៈសំខាន់ទោះបីជាមិនស្មើគ្នាក៏ដោយ។
សូចនាករសំខាន់ៗ បង្ហាញពីស្ថិតិសេដ្ឋកិច្ច ហិរញ្ញវត្ថុ សង្គមនិងបរិស្ថានដ៏ទូលំទូលាយសម្រាប់សមាជិកតំបន់ចំនួន ៤៩ របស់ ADB ។ យោងតាមរបាយការណ៍នេះប្រជាជនប្រហែល ២០៣ លាននាក់ឬ ៥.២% នៃប្រជាជននៅអាស៊ីកំពុងអភិវឌ្ឍន៍បានរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រយ៉ាងខ្លាំងគិតត្រឹមឆ្នាំ ២០១៧ បើគ្មានកូវីដ ១៩ ទេចំនួននោះនឹងធ្លាក់ចុះមកនៅត្រឹម ២,៦% នៅឆ្នាំ ២០២០
លោក Yasuyuki Sawada ប្រធានសេដ្ឋវិទូប្រចាំធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីបានមានប្រសាសន៍ថា“ អាស៊ីនិងប៉ាស៊ីហ្វិកបានបោះជំហានទៅមុខគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែកូវីដ -១៩ បានបង្ហាញពីធ្លាក់ចុះសេដ្ឋកិច្ចនិងសង្គមដែលអាចធ្វើឱ្យការអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយនិរន្តរភាពនិងបរិយាបន្នក្នុងតំបន់មានភាពទន់ខ្សោយ” ។ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពឆ្នាំ ២០៣០ អ្នកធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត ចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់ទិន្នន័យដែលមានគុណភាពខ្ពស់និងទាន់ពេលវេលាដើម្បីជាមគ្គុទ្ទេសក៍សកម្មភាពដើម្បីធានាថាការងើបឡើងវិញ មិនទុកឱ្យនរណានៅពីក្រោយឡើយ ជាពិសេសជនក្រីក្រនិងជនងាយរងគ្រោះ។
សេដ្ឋកិច្ចរបស់អាស៊ីនិងប៉ាស៊ីហ្វិកបានរីកចម្រើនក្នុងល្បឿនដ៏រឹងមាំក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះនិងបានរួមចំណែកដល់ ៣៥% ចំពោះផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបពិភពលោក (គិតជាដុល្លារអាមេរិក) នាឆ្នាំ ២០១៩ ។ ប៉ុន្តែជំងឺកូវីដ១៩ បានជំរុញឲ្យសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្ម វិនិយោគនិងសេដ្ឋកិច្ចពិភពមានភាពទន់ខ្សោយ។ ក្នុងចំណោមរបាយការណ៍សេដ្ឋកិច្ចនៅអាស៊ីនិងប៉ាស៊ីហ្វិកមានតែប្រហែល ១ ក្នុងចំណោម ៤ ប៉ុណ្ណោះ ដែលបង្ហាញពីកំណើនផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបកាលពីឆ្នាំមុន។ តំបន់នេះបានបាត់បង់ប្រហែល ៨% នៃម៉ោងធ្វើការដោយសារតែការរឹតត្បិតការធ្វើដំណើរដែលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់គ្រួសារក្រីក្រនិងកម្មករនៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ៕