លក្ខខណ្ឌចាំបាច់ និងគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់មនុស្សចាស់មិនត្រូវនៅម្នាក់ឯង គឺកូនៗរបស់ពួកគេ ត្រូវតែមានយ៉ាងហោចជីវភាពសមល្មម និងជាករណីកិច្ចរបស់កូនមួយសំបុក។ ប៉ុន្តែ បើលក្ខខណ្ឌទាំងពីរខាងលើនេះ មិនមានទេ នោះមនុស្សចាស់ប្រាកដជារស់នៅជីវិតចុងក្រោយ ស្ថិតក្នុង «ស្នូក» ឥដ្ឋបែបនេះ!។
«ផ្ទុះចាស់ជរាចុងក្រោយ» នេះសាងសង់ពីឥដ្ឋស្អាត ប៉ុន្តែ មើលទៅគួរឲ្យទើសចិត្តណាស់ ព្រោះថា បុគ្គលិកមជ្ឈមណ្ឌល ត្រូវចែកចានបាយដល់មនុស្សចំណាស់ ដោយដាក់នៅលើគម្របចានបង្គន់ដ៏មិនសមរម្យ ដែលប្រៀបដូចជាការបញ្ចូលគ្នានូវបង្គន់ និងតុបរិភោគអាហារ “ធាតុចូល” និង “បញ្ចេញ” នៅកន្លែងតែមួយ ដែលឃើញហើយពិតជាគួរឲ្យអាសូរណាស់។
ជាការពិតណាស់ គម្របបង្គន់មានកម្រិតរាបស្មើនឹងកំរាលឥដ្ឋ ដូច្នេះ វាងាយស្រួលសម្រាប់មនុស្សដេកចុះ ប៉ុន្តែ វាពិបាកក្នុងការអង្គុយនៅពេលដែលពួកគេបត់ជើងតូច និងបន្ទោរបង់។ ព្រោះថា ការអង្គុយរាបមិនមែនជាការណាត់ជួបរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតសម្រាប់អ្នកមានជំងឺសរសៃពួរត្រគាក និងជង្គង់ ទេ។
ហេតុដូច្នេះ មនុស្សចាស់ដែលឯកោ មិនត្រឹមតែបានរងទុក្ខផ្លូវចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងទទួលរងទារុណកម្មផ្លូវកាយ ដោយរណ្តៅនេះទៀត។ ផ្ទះចាស់ជរាចុងក្រោយនេះ បានក្លាយជា «ផ្ទះត្រជាក់» សម្រាប់កូនចៅ ប៉ុន្តែជា «ផ្ទះក្តៅ» សម្រាប់មជ្ឈមណ្ឌលសង្គម!។
មតិជាច្រើនបានលើកឡើងថា មជ្ឈមណ្ឌុលគាំពារសង្គម និងស្ថាបត្យករ ដែលបានរចនា «ធុងសំរាម» ទាំងនេះ គ្មានមេត្តាចំពោះមនុស្សចាស់សោះ ព្រោះតែពួកគេមើលមិនឃើញកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ សម្រាប់ពួកគេ!។
បើតាមប្រភពបានឲ្យដឹងថា រូបភាពដ៏សែនខ្លោចចិត្តនេះ គឺស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម៕ រក្សាសិទ្ធិដោយ៖ លឹម ហុង
