រឿងហេតុនេះកើតឡើងអំឡុងឆ្នាំ១៩៨៩ នៅភោជនីយដ្ឋានទ្រីយួយគី ហុងកុង ។ ដូចធម្មតា អ្នកបម្រើតែងទទួលបានទូរស័ព្ទកុម្មង់អាហារសម្រាប់មនុស្ស៤នាក់ រួមមានបាយ ពងទាក្រឡុក មីឆាសាច់គោ រួមនឹងអាហារមួយចំនួនទៀត។
អាសយដ្ឋានដែលភ្ញៀវកុម្មង់អាហារប្រាប់គឺជាភូមិគ្រឹះមួយនៅតំបន់ឧទ្យានសៀភីង ។ប៉ុន្តែពេលដែលអ្នកបម្រើយកអាហារទៅដល់ បានចុចកណ្តឹងច្រើនសា ប៉ុន្តែគ្មានចម្លើយឆ្លើយតប។គាត់ក៏គោះទ្វារ ហើយស្រែកខ្លាំងៗថា «យកអាហារមកជូនៗ» ។ ភ្លាមៗនោះទ្វារក៏ត្រូវបានបង្ហើប ហើយលុយត្រូវបានរុញតាមក្រោមប្រឡោះទ្វារ និងឮសូរសំឡេងប្រាប់ឱ្យទុកអាហារនៅមុខទ្វារចុះ បានហើយ។ អ្នកបម្រើទោះបីឃើញចម្លែក ប៉ុន្តែគាត់បានទុកដាក់តាមការប្រាប់ រួចវិលត្រឡប់មកហាងវិញ។
យប់ឡើងនៅពេលបិទហាង លោកថៅកែក៏ត្រួតពិនិត្យមើលចំណូលប្រចាំថ្ងៃ ក៏ស្រាប់តែឃើញ«លុយសែន»មួយចំនួន ប៉ុន្តែគាត់គិតថាប្រហែលជាមានអ្នកចង់លេងសើចជាមួយខ្លួន ក៏ហៅអ្នកបម្រើទាំងអស់មកប្រជុំ ហើយប្រាប់រឿងនេះ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាបានដឹងនិងអះអាងថាធ្វើរឿងនេះឡើយ។ គិតចុះគិតឡើង ក៏រំលងចោលរឿងនេះ ព្រោះម្ចាស់ហាងយល់ថា ប្រសិនបើមានបំណងលួចយកលុយ គេនឹងគេចខ្លួនទៅបាត់ហើយ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ស្នូរទូរស័ព្ទដដែលបានកុម្មង់ម្ហូបឱ្យយកទៅអាសយដ្ឋានកាលពីយប់មុន។អ្នកបម្រើក៏យកអាហារទៅទុកខាងមុខទ្វារ ហើយយកលុយតាមខាងក្រោមប្រហោងទ្វារដូចពីម្សិលមិញ។
យប់នោះដែរ ម្ចាស់ហាងបានឃើញ«លុយសែន»មួយចំនួនដូចយប់មុន។ គាត់ពិតជាខឹងយ៉ាងខ្លាំង រួចប្រកាសថា ប្រសិនមានអ្នកកុម្មង់អាហារ ទុកឱ្យគាត់ជាអ្នកយកទៅផ្ទាល់។
មិនខុសពីយប់មុនៗ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ហាងដដែលនេះបានទទួលទូរស័ព្ទកុម្មង់អាហារធ្វើពីសាច់គោនិងសាច់ជ្រូកអាំង ហើយបង្គាប់ឱ្យយកទៅអាសយយដ្ឋានដដែលដូចយប់មុនៗ។ ម្ចាស់ហាងបាននាំអាហារយកទៅប្រគល់ដោយខ្លួនឯង។ ទោះបីគាត់ងឿងឆ្ងល់ ហើយប្រឹងបើកភ្នែកសម្លឹងមើលទៅក្នុងផ្ទះ តែពុំបានឃើញអ្វីទាំងអស់។យ៉ាងណាក៏គាត់មិនសូវចាប់អារម្មណ៍ទៀតឡើយ ព្រោះឃើញលុយដែលគេឱ្យជាលុយពិត ហើយក៏យកវាដាក់ក្នុងហោប៉ៅ រួចត្រឡប់មកហាងវិញ។ គាត់បានទុកលុយនោះនៅកន្លែងមួយផ្សេង។ ដល់ពេលរាប់លុយដូចសព្វដងនៅពេលហាងបិទទ្វារ គាត់ពិតជាស្រៀវឆ្អឹងខ្នងយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញលុយដែលគាត់ទុកនៅកន្លែងមួយផ្សេងនោះគឺជា«លុយសែន»។ម្ចាស់ហាងក៏ប្រញាប់ទូរស័ព្ទរាយការណ៍ប្រាប់ប៉ូលិស។
បន្ទាប់ពីទទួលបានរបាយការណ៍ ប៉ូលិសមានវត្តមាននៅអាសយដ្ឋានខាងលើភ្លាម ។គ្មានអ្នកណាឆ្លើយពេលប៉ូលិសចុចកណ្ដឹងនិងគោះទ្វារ ចុងក្រោយប៉ូលិសម្រេចចិត្តបំបែកទ្វារចូល។ពួកគេពិតជាស្លុតចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលឃើញសាកសពមនុស្ស៤នាក់ដេកលើឥដ្ឋ ហើយពុំមែនជាសាកសពទើបស្លាប់នោះទេ។ ភ្លាមៗនោះប៉ូលិសក៏ហ៊ុមព័ទ្ធកន្លែងកើតហេតុដើម្បីស៊ើបអង្កេត ព្រមទាំងសាកសួរព័ត៌មានអ្នកជិតខាង ។អ្នកជិតខាងសុទ្ធសឹងនិយាយថាគេមិនដឹងថាមានអ្នកស្លាប់នៅក្នុងផ្ទះនេះទេ ព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃនេះគេនៅឮសូរសំឡេងអ្នកលេងម៉ាជាំង ប៉ុន្តែពុំមានឭជជែកគ្នាទេ ពិសេសរៀងរាល់យប់កណ្តលអធ្រាត្រស្ងាត់ស្នូរម៉ាជាំងពិតជាឮសូរច្បាស់ណាស់។
ក្រោយមកប៉ូលិសបានធ្វើកោសលវិច័យសាកសព បញ្ជាក់ថាមនុស្ស៤នាក់នេះបានស្លាប់តាំងពីជាងមួយសប្តាហ៍មុនម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែលទ្ធផលកោសលវិច័យដែលធ្វើឱ្យគេជ្រួលច្របល់បំផុតនោះ គឺក្នុងក្រពះរបស់សាកសពទាំងបួនសុទ្ធសឹងមានអាហារ ទើបត្រូវបានរំលាយក្នុងអំឡុងពីមួយទៅពីរថ្ងៃ ហើយអាហារទាំងនោះសុទ្ធសឹងជាអាហារត្រូវបានកុម្មង់ទិញពីភោជនីយដ្ឋាន ទ្រីយួយគី។
លទ្ធផលកោសលវិច័យពិតជាធ្វើឱ្យប៉ូលិសកាន់តែវង្វេងវង្វាន់ ពីព្រោះស្នាមក្រយៅដៃដែលនៅជាប់លើ«លុយសែន» ក្រៅពីក្រយៅដៃរបស់ម្ចាស់ហាងនិងអ្នកបម្រើម្នាក់ទៀត គឺនៅមានស្នាមក្រយៅដៃរបស់សាកសពពីរក្នុងចំណោមសាកសពទាំងបួន។ រឿងបែបនេះកុំថាឡើយប៉ូលិស សូម្បីអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏មិអាចបកស្រាយបានដែរ។
គេបានអញ្ជើញគ្រូសិល្ប៍ម្នាក់មកចូលរួមក្នុងការស៊ើបអង្កតករណី។គ្រូសិល្ប៍បានពិនិត្យឃើញទ្វារចេញចូលផ្ទះនេះនៅទិសឦសាន ដែលាតាមការគន់គូរមើលវេលាដែលអ្នកទាំងនោះស្លាប់តាមក្បួនបុរាណធ្វើឱ្យព្រលឹងទាំងឡាយនៅក្នុងនោះពុំបានដឹងថាខ្លួនបានស្លាប់ ហើយពុំព្រមចាកចេញពីសាកសព ព្រមទាំងបន្ត«រស់» ហៅអាហារបរិភោគនិងលេងម៉ាជាំង។ ទាល់តែបំផ្លាញ បំបែកធាតុនោះ ទើបព្រលឹងពួកគេអាចចាកចេញពីខ្លួនប្រាណបាន។ នេះជាការវិភាគរបស់គ្រូសិល្ប៍។ ចំណែកប៉ូលិសវិញក៏បានសន្និដ្ឋានពីមូលហេតុធ្វើឱ្យអ្នកទាំងនោះស្លាប់។ តាមនោះនៅពេលលេងម៉ាជាំង ពួកគេបានដុតធ្បូងកម្តៅ ព្រោះអាកាសធាតុត្រជាក់ រហូតពេលពួកគេនឿយហត់ ហើយសម្រាក ក៏ដកដង្ហើមស្រូបយកសារធាតុ carbon monoxide ច្រើន អាចបណ្តាលឱ្យពួកគេពុលនិងស្លាប់ក្នុងខណៈលង់ដំណេក។
រឿងរ៉ាវអ្នកស្លាប់បានហៅម្ហូបអាហារ ហើយទូទាត់ដោយ«លុយសែន»ខាងលើ កាសែតធំៗជាច្រើនរបស់ហុងហុងពេលនោះបានចុះផ្សាយអមដោយព័ត៌មានវិភាគបែបវិទ្យាសាស្ត្រនិងអរូបី ដែលប៉ូលិសផ្តល់ឱ្យក្នុងរឿងនេះ។នៅមានសំណួរមួយដែលពុំអាចបកស្រាយបានគឺ ៖ ហេតុអ្វីអ្នកស្លាប់អាចទូរស័ព្ទហៅម្ហូបអាហារបាន?
ទោះយ៉ាងណា រដ្ឋការហុងកុងនៅពេលនោះក៏បានប្រកាសទទួលស្គាល់បាតុភូតនេះជាសាធារណៈផងដែរ៕
សូយន