តម្រូវការថាមពលនៅក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍អាចកើនឡើងបីដងនៅឆ្នាំ 2050 ហើយតំបន់នេះអាចក្លាយជាអ្នកនាំចូលឧស្ម័នធម្មជាតិ និងធ្យូងថ្ម ប្រសិនបើតំបន់នេះមិនអភិវឌ្ឍប្រភពថាមពលជំនួស។ នេះបើយោងតាមការសិក្សាដោយស្ថាប័នថាមពលក្នុងតំបន់។
សម្រាប់ក្រុមប្រទេសចំនួន 10 នៃសមាគមប្រជាជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍ (អាស៊ាន) ការធ្វើពិពិធកម្មប្រភពថាមពលនឹងមានសារៈសំខាន់ មិនត្រឹមតែការខិតខំប្រឹងប្រែងកាត់បន្ថយការបំភាយឧស្ម័នប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងត្រូវបំពេញតម្រូវការថាមពលដែលកំពុងកើនឡើងផងដែរ។ លោក Nuki Agya Utama នាយកប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលអាស៊ានសម្រាប់ ថាមពល (ACE) បាននិយាយកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍។
លោកបាននិយាយនៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយថា “តម្រូវការកំពុងកើនឡើង … ស្របទៅនឹងអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីផ្តល់នូវការផ្គត់ផ្គង់ប្រកបដោយស្ថេរភាពដែលនឹងក្លាយទៅជាបញ្ហាប្រសិនបើការផ្គត់ផ្គង់ពឹងផ្អែកលើប្រភពមួយឬពីរ” ។ យោងតាមការសិក្សាថ្មីៗនេះដោយ ACE កំណើនសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងតំបន់នឹងជំរុញការប្រើប្រាស់ថាមពលសរុបដល់ការប៉ាន់ប្រមាណ 1.28 ពាន់លានតោននៃសមមូលប្រេងនៅឆ្នាំ 2050 ក្រោមសេណារីយ៉ូមូលដ្ឋាន។
ទន្ទឹមនឹងនេះ បើគ្មានរបកគំហើញ ឬការធ្វើពិពិធកម្មសំខាន់ៗ អាស៊ីអាគ្នេយ៍អាចក្លាយជាអ្នកនាំចូលឧស្ម័នធម្មជាតិសុទ្ធនៅឆ្នាំ 2025 និងធ្យូងថ្មនៅឆ្នាំ 2039។ ប្រទេសមួយនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដែលជាប្រទេសនាំចេញធ្យូងថ្មកំពូលរបស់ពិភពលោកគឺ ឥណ្ឌូនេស៊ី។
អន្តរាគមន៍គោលនយោបាយគឺត្រូវការជាចាំបាច់ដើម្បីជួយពន្លឿនការអភិវឌ្ឍន៍នៃថាមពលកកើតឡើងវិញ និងថាមពលជំនួសផ្សេងទៀតនៅក្នុងតំបន់។ បើគ្មានការអន្តរាគមន៍ពីគោលនយោបាយ នោះចំណែករបស់អាស៊ាននៃថាមពលកកើតឡើងវិញនឹងមានត្រឹមតែ 14.4 ភាគរយនៃការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលបឋមសរុបនៅឆ្នាំ 2025 ដែលផ្លាស់ប្តូរតិចតួចពី 14.2 ភាគរយក្នុងឆ្នាំ 2020 និងធ្លាក់ចុះតិចជាងគោលដៅអាស៊ាន 23 ភាគរយ។
តំបន់ក៏គួរតែអភិវឌ្ឍកន្លែងស្តុកថាមពលផងដែរ ដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធភាពការប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងខ្យល់នាពេលអនាគត។ សម្រាប់ឥន្ធនៈដឹកជញ្ជូន លោកបាននិយាយថា តំបន់គួរតែបង្កើនការប្រើប្រាស់ជីវឥន្ធនៈ និងជីវអេតាណុល និងបង្កើនការប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនីដល់ ២០ ភាគរយនៅឆ្នាំ ២០៥០ ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល។ ប្រភព៖ Reuters
