មានគ្រាប្រវត្តិសាស្ត្រដែលសាកល្បងស្មារតីនៃប្រជាជាតិទាំងមូល។ ទាំងនេះគឺជាគ្រាទុក្ខលំបាក តែមិនបានធ្វើឱ្យមនុស្សដួលនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បែរជាបញ្ឆេះភ្លើងនៃសាមគ្គីភាព ក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្តា។ អត្ថបទនេះមិនត្រឹមតែនិយាយអំពីថ្ងៃដ៏លំបាកនៅតាមព្រំដែនភាគខាងជើង និងភាគពាយ័ព្យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជារឿងរ៉ាវនៃបេះដូងខ្មែររាប់លាននាក់ដែលលោតផ្លោះតែមួយ រួមគ្នាជំនះគ្រប់ព្យុះភ្លៀង។
ភាពតានតឹងនៅព្រំដែន
តំបន់ព្រំដែនភាគខាងជើងនៃប្រទេសកម្ពុជា ដែលជាតំបន់ភ្នំដងរែកដ៏អស្ចារ្យ គឺជាតំបន់ដែលមានសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រជាយូរមកហើយ។ បន្ទាប់ពីសន្តិភាពអស់រយៈពេលជាយូរ ស្ថានភាពនៅទីនេះចាប់ផ្តើមឃើញការវិវត្តដ៏ស្មុគស្មាញ។ ភាពតានតឹងបានកើនឡើងដល់ការប៉ះទង្គិចប្រដាប់អាវុធនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ ដែលបានបំផ្លាញភាពស្ងប់ស្ងាត់នៃភូមិដែលធ្លាប់មានសន្តិភាព។
ដើម្បីធានាសន្តិសុខ និងស្ថិរភាពក្នុងតំបន់ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានសម្រេចពង្រឹងកងកម្លាំងយោធានៅទីតាំងសំខាន់ៗ។ កងឯកភាពនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ ត្រូវបានដាក់ពង្រាយតាមព្រំដែន ដើម្បីបំពេញបេសកកម្មការពារសុវត្ថិភាពប្រជាពលរដ្ឋ និងអធិបតេយ្យភាពរបស់ប្រទេសជាតិ។
ដោយសារស្ថានភាពកាន់តែតានតឹង សុវត្ថិភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវបានផ្តល់អាទិភាព។ បញ្ជាជម្លៀសត្រូវបានចេញសម្រាប់មនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ដែលរស់នៅតាមស្រុកជាប់ព្រំដែន បន្ទាប់មកការជម្លៀសបានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់។ ចរន្តដ៏ប្រញាប់ប្រញាល់ និងស្រពិចស្រពិលនៃមនុស្សបានចាកចេញពីផ្ទះរបស់ពួកគេដោយជិះត្រាក់ទ័រ—រថយន្តដែលជាធម្មតាប្រើសម្រាប់ដឹកកសិផល—ឥឡូវនេះដឹកជញ្ជូនមនុស្សតាមក្បួនយោធា និងរដ្ឋាភិបាល។ ពួកគេបានយករបស់របរមួយចំនួនតូចដឹកកូន និងចិញ្ចឹមមនុស្សចាស់ ដោយបន្សល់ទុកការងារពេញមួយជីវិតដើម្បីទៅដល់ភូមិសុវត្ថិភាពបណ្តោះអាសន្នដែលរដ្ឋាភិបាលបង្កើតឡើង។
កម្លាំងនៃបេះដូងរាប់លាន
ក្នុងគ្រាដែលប្រទេសជាតិជួបគ្រោះថ្នាក់ ស្មារតីសាមគ្គីភាពក្នុងចំណោមប្រជាជនកម្ពុជាបានកើនឡើងខ្លាំងជាងពេលណាៗទាំងអស់។ មានលំហូរនៃក្តីស្រឡាញ់ និងចិត្តសប្បុរសឥតឈប់ឈរពីរាជធានីដ៏អស្ចារ្យនៃរាជធានីភ្នំពេញទៅគ្រប់ខេត្តនានា ដោយធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ព្រំដែនដាច់ស្រយាល។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ តាំងពីមន្ត្រីរាជការ និងអាជីវករតូចតាចនៅតាមផ្សារ ដល់ព្រះសង្ឃស្លៀកស្បង់ចីវរ សុទ្ធតែបានរួមបេះដូងតែមួយសម្រាប់កងកម្លាំងជួរមុខ។ ក្បួនរថយន្តផ្ទុកទៅដោយអង្ករក្រអូប បាវត្រីងៀត ធុងទឹកត្រី ប្រហិតខោអាវ និងភួយដណ្តប់បានរំកិលចេញដោយនាំយកនូវភាពកក់ក្តៅនៃសេចក្តីសប្បុរសទៅកាន់តំបន់ជម្លៀស និងទាហាននៅជួរមុខ។ កាកបាទក្រហមកម្ពុជា រួមជាមួយនឹងអង្គការសប្បុរសធម៌ជាច្រើនទៀត មានវត្តមានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដើម្បីសម្របសម្រួល និងប្រគល់អំណោយដ៏មានអត្ថន័យទាំងនេះ។
នៅក្នុងការតាំងទីលំនៅបណ្តោះអាសន្ន ទោះបីជីវិតជួបនឹងការខ្វះខាតក៏ដោយ ក៏សេចក្តីសប្បុរសរបស់មនុស្សតែងតែមានច្រើន។ ផ្សែងហុយចេញពីផ្ទះបាយនៅពេលល្ងាច ដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តដាំបាយឆ្នាំងធំ។ នៅក្រោមដំបូលវត្តបុរាណ សំឡេងក្មេងៗសូត្រមេរៀនបានបន្លឺឡើងពីថ្នាក់រៀនបណ្ដោះអាសន្ន ធានាថាអក្ខរកម្ម និងការផ្ទេរចំណេះដឹងមិនត្រូវបានរំខាន។ អំណោយជាសម្ភារៈទាំងនេះ ទោះបីជាតូចក៏ដោយ មានតម្លៃមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងសម្បើម ដែលផ្តល់ភាពកក់ក្តៅដល់ដួងចិត្តរបស់ជនភៀសខ្លួន និងជួយពួកគេឱ្យមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនមែនតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងជម្លោះនេះទេ។ ប្រទេសកម្ពុជាទាំងអស់ប្រៀបដូចជាគ្រួសារធំមួយ ដោយបានឱបក្រសោប និងការពារកូនៗដែលប្រឈមមុខនឹងការលំបាកនៅតាមព្រំដែន។
ហើយនៅក្នុងលំហូរនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការចែករំលែកនោះ មានការរួមចំណែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ប៉ុន្តែសំខាន់មួយគឺ៖ ការធានាទំនាក់ទំនង។ នៅក្នុងការប៉ះទង្គិច ខ្សែទំនាក់ទំនងមិនមែនគ្រាន់តែជាពាក្យបញ្ជា និងការសម្របសម្រួលប្រតិបត្តិការប៉ុណ្ណោះទេ។ វាគឺជាខ្សែជីវិតខាងវិញ្ញាណរវាងជួរមុខនិងផ្នែកខាងក្រោយ ជាពាក្យលើកទឹកចិត្តដល់ទាហាន និងការធានាឡើងវិញសម្រាប់គ្រប់គ្រួសារ។ ដោយយល់ច្បាស់ពីចំណុចនេះ មិត្តហ្វូនបានអនុវត្តបេសកកម្មដើម្បីរក្សាចរន្តឈាមនៃព័ត៌មាន។ ក្រុមបច្ចេកទេសរបស់ខ្លួនមានវត្តមាននៅកន្លែងក្តៅបំផុត ដោយធ្វើការក្បែរគ្នាជាមួយកងទ័ព ដើម្បីធានាថារាល់ស្ថានីយអង់តែនផ្សាយសេវានៅតែបន្តឈរខ្ពស់នៅខាងមុខ នេះបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈដ៏លំបាកបំផុតក៏ដោយ ក៏គ្មានទាហាន គ្មានប្រជាពលរដ្ឋណាម្នាក់ត្រូវទុកឱ្យនៅស្ងៀមដែរ៕
