បញ្ហាចម្បងហើយក៏ជាបញ្ហាស្មុគស្មាញបំផុតក្នុងកម្មវិធីប្រជុំ រវាងប្រធានាធិបតីអាមេរិក និងមេដឹកនាំកូរ៉េខាងជើង គីម នៅថ្ងៃស្អែកនេះ គឺបញ្ហារំសាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ ទោះបីជាក្រុងព្យុងយ៉ាងថ្មីៗនេះ បានប្រឹងសាងរូបភាពជាវិជ្ជមានមួយចំនួនក្តី ប៉ុន្តែគម្លាតនៃបំណងប្រាថ្នារបស់ប្រទេសទាំងពីរនេះ ពិតជានៅធំធេងណាស់ ។
ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនសំណូមពរឲ្យកូរ៉េខាងជើងបោះបង់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុងអាចត្រួតពិនិត្យបាន និងពុំអាចប្រែប្រួល (CVID) ។ ប៉ុន្តែក្រុងព្យុងយ៉ាងវិញបានលើកឡើងច្រើនដងហើយថា ការសន្យារំសាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរគឺត្រូវធ្វើឡើងនៅឧបទ្វីបកូរ៉េទាំងមូល រួមទាំងកូរ៉េខាងត្បូង ហើយពុំដែលបង្ហាញចេញនូវសញ្ញាណាមួយថានឹងមានសម្បទាននោះទេ ។
ក្នុងជំនួបជាមួយលោកស៊ីជិនពៀនមុននេះ លោកគីមជុងអ៊ុន តែងអំពាវនាវដល់ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន និងសេអ៊ូល ឲ្យលុបចោលនូវគ្រោះគំរាមកំហែងលើផ្នែកសន្តិសុខទាំងឡាយប្រឆាំងនឹងក្រុងព្យុងយ៉ាង ហើយការរំសាយនុយក្លេអ៊ែរគឺធ្វើឡើង “តាមដំណាក់កាល និងព្រមៗគ្នា” ។ ការលើកឡើងបែបនេះបង្ហាញច្បាស់ថា ក្រុងព្យុងយ៉ាងនឹងទាមទារនូវសម្បទានពីដៃគូចរចាមិនតិចឡើយ ។
រីឯលោកត្រាំវិញ ថ្មីៗនេះហាក់ដូចជាបន្ថយ “ក្តីសង្ឃឹម” ដ៏ធំមុននោះ ។ លោកនិយាយថា សន្និសីទកំពូលអាចជាជំហានដំបូង ខ្ញុំគិតថា វាពុំមែនជាសន្និសីទនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនោះទេ ។ ព្រោះថា ប្រសិនបើពួកគេមិនរំសាយនុយក្លេអ៊ែរទេនោះ នឹងពុំមានកិច្ចព្រមព្រៀងណាមួយឡើយ ។
រីឯប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលោកខាងលិចវិញ បានលើកឡើងថា ៖ កូរ៉េខាងជើងបានប្រមូលអស់ធនធានរបស់ខ្លួន សម្រាប់ជំរុញកម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែ ហើយពួកគេទទួលបានជោគជ័យ ក្នុងរជ្ជកាលលោកគីម ជុងអ៊ុន ។
កងទ័ពកូរ៉េខាងត្បូងឲ្យដឹងថា ក្រៅពីឃ្លាំងអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ កូរ៉េខាងជើងនៅមានអាវុធគីមី ប្រមាណពី ១៥០០០-៥០០០តោន ដែលពួកពេកបានអភិវឌ្ឍន៍តាំងពីឆ្នាំ ១៩៨០មកម្លេះ ។
ក្រុងសេអ៊ូលក៏បានប៉ាន់ប្រមាណថា កូរ៉េខាងជើង បច្ចុប្បន្នមាន plutonium ប្រមាណជាង ៥០ គីឡូក្រាម វាគ្រប់គ្រាន់នឹងផលិតក្បាលគ្រាប់ចំនួន ១០ ហើយក៏មាននូវបរិមាណ uranium បាននឹងកំពុងបន្សុទ្ធ ក្នុងកំរិតខ្ពស់ ។
អ្នកវិភាគម្នាក់បានប្រាប់ AFP ថា ៖ ចំពោះរដ្ឋការត្រាំសារធាតុនៃការចរចា សំខាន់បំផុតគឺក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរ និងកាំជ្រួចអន្តរទ្វីប ។
កម្មវិធីកាំជ្រួចនិងនុយក្លេអ៊ែរ របស់កូរ៉េខាងជើងអភិវឌ្ឍន៍យ៉ាងលឿនក្នុងរជ្ជកាលគីម ជុងអ៊ុន ។
Siegfried Hecker ដែលជាអ្នកជំនាញការល្បីល្បាញសញ្ជាតិអាមេរិកឲ្យដឹងថា ការដែលកូរ៉េខាងជើង អាចធ្វើការរំសាយនុយក្លេអ៊ែរបានភ្លាមៗនោះ គឺជារឿង “ស្រមើស្រមៃ” ហើយវាពុំខុសអ្វីនឹងការលើកទង់ស សុំចុះចាញ់ឡើយ ។ តាមលោកកូរ៉េខាងជើងនឹងផ្តើមសំណើរពីកម្មវិធី ១០ឆ្នាំ ១ ដើម្បីរំសាយចោល កម្មវិធីអាវុធរបស់ខ្លួន ។
នៅកូរ៉េខាងត្បូងក៏មានកាវិភាគខ្លះលើកឡើងថា ជាមួយនឹងទស្សន “ដំបូងគឺប្រទេសអាមេរិក” នោះក៏អាចថា អាមេរិកទទួលយកការដែលក្រុងព្យុងយ៉ាងបោះបង់ចោលកាំជ្រួចអន្តរទី្វប ហើយបង្កកចោលកម្មវិធីបរមាណូក្នុងកំរិតបច្ចុប្បន្នព្រមទាំងទទួលស្គាល់កូរ៉េខាងជើងថា ជាមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរ ។ ប្រការនេះវានឹងកម្ចាត់ចោលបានគ្រោះគំរាមកំហែងប្រឆាំងនឹងអាមេរិក ដោយរំលងចោលកង្វល់របស់សម្ព័ន្ធមិត្តនៅអាស៊ី គឺកូរ៉េខាងត្បូង និងជប៉ុន ។
មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងកូរ៉េខាងត្បូង កាលពីថ្ងៃទី ៧ ខែមិថុនា លោក Hong Joon-pyo បានអំពាវនាវឲ្យលោកត្រាំពុំត្រូវយល់ព្រមចំពោះកិច្ចព្រមព្រៀងណាមួយដែលគ្រាន់តែដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពឲ្យអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ ។ ពុំនោះសោតវាពុំខុសអ្វីនឹងសន្ធិសញ្ញា Munich 1938 ដែលនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស Neville Chamberlain បានយល់ព្រមទុកឲ្យហ្វាស៊ីសអាល្លឺម៉ង់ វាយយកប្រទេសឆេកូ ដោយកុំតម្រង់ទិសមកកាន់ប្រទេសខ្លួន ។ មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងរូបនេះ នៅបានសង្កត់ធ្ងន់ថា នឹងពិតជាសោកស្តាយខ្លាំងណាស់ដែលជោគវាសនារបស់កូរ៉េខាងត្បូងត្រូវបានសម្រេចអាស្រ័យលើលទ្ធផលនៃសង្គ្រាមដណ្តើមធ្វើម្ចាស់ពិភពលោក រវាងអាមេរិក និងចិន ។
ប្រសិនបើក្រុងព្យុងយ៉ាងត្រូវបានទទួលស្គាល់ថា ជាប្រទេសនុយក្លេអ៊ែនោះវានឹងមានជម្រើសតែមួយគត់សម្រាប់កូរ៉េខាងត្បូង និងជប៉ុន នោះគឺ “ប្រទេសទាំងពីរក៏ត្រូវមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរសម្រាប់ខ្លួនឯងដែរ” ៕ សូយន