កុំច្រឡំ “គ្រឿងក្នុងនារីៗ”​ សម័យសក្តិភូមិចិន “សាហាវ” ជាងសម័យបច្ចុប្បន្នផង ព្រោះវាពិតជា… ទាក់អារម្មណ៍

“គ្រឿងក្នុង” ជំនាន់ដើមនៅចិន សម្រាប់នារីៗ មានការប្រែប្រួលតាមរជ្ជកាលនីមួយៗក្នុងនោះគួរឲ្យ “ស្រើបស្រាល” បំផុតគឺនៅរជ្ជកាលថាង។

ស្រីស្អាតក្នុងវាំងរជ្ជកាលថាង មានអាវ “ទ្រនាប់” សណ្ឋានសំពត់រុំ ច្រានសុដន់ឡើងលើ ពិតជាធ្វើឲ្យកាន់តែទាក់ទាញអារម្មណ៍។

“អាវទ្រនាប់” នេះរចនាតាមបែបគ្មានខ្សែ ដេរជាសំពត់ជីបច្រានសុដន់រាងងើយឡើង។ ដើមទ្រូងខាងលើ ស្មា គឺនៅកណ្តាលវាល តែគេអាចបិទបាំងដោយអាវក្រៅកាត់ខ្លី។

សណ្ឋានអាវទ្រនាប់បែបនេះ វាជួយបញ្ចេញភាពទ្រលុកទ្រលន់ទាក់ទាញរបស់នារីៗ។

រជ្ជកាល Wu Zetian នារីៗមានសិទ្ធិស្លៀកពាក់បែបសាមញ្ញងាយៗ។

នេះជាសម្លៀកបំពាក់រជ្ជកាល Wu Zetian សោយរាជ្យ។

នារីៗនៅរជ្ជកាលថា និយមប្រើក្រណាត់ស្បៃស្តើង ពុំមានខ្សែចងអាចទុក “សំដិល” ផ្នែកស្មាខាងក្រៅ។

សំពត់ (អាវក្នុង) របស់តួសំដែង Wu Zetian ប៊ិះ “របូត”…។

សម្លៀកបំពាក់រជ្ជកាលថាងគឺពុំមានភាពតឹងរឹងជាងគេ នាសម័យសក្តិភូមិចិន។

ឥទ្ធិពលសង្គម ចំណេះដឹងរបស់មនុស្សបានសាងនូវភាពស្អាតខុសៗគ្នាពីសម្លៀកបំពាក់ខាងក្នុងរបស់នារី។

រជ្ជកាលសេ្តចកាងស៊ី អាវទ្រនាប់មានខ្សែចងនឹងក ហើយមានខ្សែចងឱបនឹងខ្នង។ គេច្រើនប្រើក្រណាត់ព្រែ និងCotton

នេះជាអាវខោក្នុងជំនាន់ស្តេចកាងស៊ី

នៅរជ្ជកាល Han និង Qin មានតែផ្ទាំងក្រណាត់បាំងជិតខាងមុខ មានខ្សែចងថ្ពក់ក និងនៅក្រោយខ្នង (ខ្នងនៅកណ្តាលវាល)។

នេះជាអាវទ្រនាប់រជ្ជកាល Qing

នេះជាអាវទ្រនាប់រជ្ជកាល Song

ប្រភេទអាវទ្រនាប់បាំងដើមទ្រូងជិតបំផុតជំនាន់សក្តិភូមិចិន

វាជាអាវទ្រនាប់មានខ្សែ ២

ចុងក្រោយនេះជាអាវទ្រនាប់សម្រាប់ភិលៀងក្នុងរជ្ជកាល Qing ៕ លីសា