ឈូងសមុទ្រ Bengal កំពុងជួបការប្រឈមយ៉ាងខ្លាំងមួយ ហើយអាចនឹងឈានដល់មានការគំរាមកំហែងដល់ធនធានធម្មជាតិ រួមទាំងមានការព្រួយបារម្ភជាច្រើនពាក់ព័ន្ធពីការកើតជម្លោះឡើងវិញនៅក្នុងតំបន់ បន្ទាប់ពីប្រទេសចិនបានព្យាយាមពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនលើឈូងសមុទ្រ ដោយដាក់កងកម្លាំងខ្លួនមួយផ្នែកលើឈូងសមុទ្រ ដោយមានការអះអាងខុសច្បាប់ថាជាសមុទ្រចិនខាងត្បូង។
ប្រទេសចិនបន្តមានការសាងសង់កោះ និងមានវត្តមានយោធានៅទីនោះ ព្រមទាំងបង្កើតមូលដ្ឋានយោធា សាងសង់កោះសិប្បនិមិត្តមួយក្នុងតំបន់រួមគ្នារវាងតៃវ៉ាន់ ហ្វីលីពីន ប្រ៊ុយណេ ម៉ាឡេស៊ី និងវៀតណាម។
កន្លងមក ជម្លោះដែនសមុទ្រក្នុងតំបន់ត្រូវបានដោះស្រាយតាមច្បាប់ដែនសមុទ្រ បន្ទាប់ពីរដ្ឋាភិបាលបង់ក្លាដែសបាននាំយកសំណុំរឿងចំនួនពីរទៅចំពោះមុខតុលាការអន្តរជាតិសម្រាប់ច្បាប់សមុទ្រក្នុងឆ្នាំ ២០០៩ ដែលសំណុំរឿងទាំងពីរនេះត្រូវបានដោះស្រាយដោយតុលាការអន្តរជាតិក្នុងឆ្នាំ ២០១២ និង ២០១៤ ដោយបង្ហាញសក្តានុពលដ៏ធំសម្បើមរបស់ប្រទេសបង់ក្លាដែសនៅក្នុងសមុទ្រ និងផ្តល់ឱកាសការងារជាច្រើន រាប់ចាប់ពីការទាញយកប្រេង ឧស្ម័ន និងធនធានរ៉ែផ្សេងទៀតពីសមុទ្រ រហូតដល់សន្តិសុខស្បៀង ការនេសាទ ការដឹកជញ្ជូនអ្នកដំណើរ និងទំនិញ ទេសចរណ៍ និងសន្តិសុខដែនសមុទ្រ ដើម្បីសម្រេចបាននូវសមាហរណកម្ម គំរូសេដ្ឋកិច្ចផ្តោតលើអ្វីដែលគេហៅថា “សេដ្ឋកិច្ចខៀវ” ។
លោកស្រី Ruksana Kibria, សាស្រ្តាចារ្យនៅនាយកដ្ឋានទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ សាកលវិទ្យាល័យ Dhakaថ្លែងថា៖ “ឈូងសមុទ្រ Bengal ដែលមាននៅបង់ក្លាដែស បញ្ហាជម្លោះសមុទ្រនេះជាបញ្ហាជម្លោះរវាងប្រទេសជិតខាងមីយ៉ាន់ម៉ា និងឥណ្ឌា។ អ្វីទាំងនោះត្រូវបានដោះស្រាយតាមរយៈតុលាការអន្តរជាតិសម្រាប់ច្បាប់សមុទ្រ (ITLOS)។ តាមរយៈនេះផងដែរ យើងបានឈានដល់ការដោះស្រាយដោយសន្តិវិធី។ នេះគឺជាទិដ្ឋភាពវិជ្ជមាន។”
លោកស្រីបន្តថា “រយៈពេល ៤០០ ឆ្នាំកន្លងមកនេះ មានការបង្គាប់ច្បាប់ដែនសមុទ្រអន្តរជាតិចំនួនពីរប្រភេទ។ មួយគឺសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរណ៍ មួយទៀតគឺអធិបតេយ្យភាព ឬសមុទ្របើក និងសមុទ្របិទ។ ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលនៅចន្លោះការបង្គាប់ច្បាប់ទាំងពីរប្រភេទនេះដែរ វាអាចនឹងទៅជាសមុទ្របើក។ អ្នកគ្រប់គ្នាអាចធ្វើការដឹកជញ្ជូនតាមទីនេះ។ តែបើតាមប្រទេសចិនបានទាមទារអធិបតេយ្យភាព សមុទ្របិទ។ ប្រទេសចិនអាចឃាត់ការដឹកជញ្ជូនគ្រប់ប្រភេទនៅទីនេះដែលគ្មានការអនុញ្ញាតពីពួកគេ។
លោកស្រី សាស្រ្តាចារ្យបន្តថា សាលក្រមនេះដូចជានៅខាងប្រទេសហ្វីលីពីន ហើយប្រឆាំងប្រទេសចិន។ ប៉ុន្តែប្រទេសចិនបដិសេដសាលក្រម។ គាត់បាននិយាយថា ពួកគេមិនចាំបាច់ធ្វើតាមនោះទេ មានតែសិទ្ធអាទិភាពទេដែលត្រូវបានកំណត់នៅទីនេះ។ ដូច្នេះនៅពេលអនាគត ប្រសិនបើអ្នកមិនអនុវត្តតាមសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការអន្តរជាតិផ្សេងទៀតដូចជាប្រទេសចិន ឬទោះអ្នកនិយាយពី ITLOS ឬ ច្រកអន្តរជាតិនៃយុត្តិធម៌ អ្វីក៏ដោយ វានៅតែមានចម្លើយឆ្លើយតបជំនួសយ៉ាងធំមិនទទួលការបង្គាប់ការអន្តរជាតិនាពេលខាងមុខ។ សហរដ្ឋអាមេរិកមិនមានការអះអាងថាជាទឹកដីសម្រាប់សមុទ្រចិនខាងត្បូងទេ។ យើងនៅតែមានសិទ្ធលើសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរណ៍។ វាអាចអនុវត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា។ គ្រប់គ្នាត្រូវតែបញ្ចេញមតិលើរឿងនេះ។”
លោកMunshiFaiz Ahmed អតីតលេខារដ្ឋាភិបាលនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតបង់ក្លាដែស និងជាអតីតឯកអគ្គរដ្ឋទូត បានថ្លែងថា៖ “ហើយដោយមានសាលក្រមពីរក្នុងតុលាការ វាបានធ្វើឲ្យភាគីទាំងអស់ព្រមទទួលយក។ ហើយសិទ្ធិនៃសមុទ្រប្រហែលមួយលានមួយម៉ឺនប្រាំបីពាន់គីឡូម៉ែត្រក្រឡានៃផ្ទៃសមុទ្របង់ក្លាដែសត្រូវបានបង្កើតឡើង ដែលមនុស្សជាច្រើនមិនដែលរំពឹងទុកពីមុនមក។ បច្ចុប្បន្ននេះ ព្រំប្រទល់ដីនៃប្រទេសបង់ក្លាដែសគឺស្ទើរតែស្មើនឹងផ្នែកមួយទៀត។» លោកបញ្ជាក់ថា៖«នេះគឺជាអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ធំធេងមួយសម្រាប់ប្រទេសបង់ក្លាដែស ហើយក៏ជាលទ្ធផលនៃ “សេដ្ឋកិច្ច Sunil” ដែលយើងកំពុងនិយាយថ្ងៃនេះត្រូវបានលាតត្រដាង ហើយសក្តានុពលនោះអាចនឹងបើកចំហរ។”
យោងតាមច្បាប់ដែនសមុទ្រ ប្រទេសមួយមានសិទ្ធិទទួលពីភាពផ្តាច់មុខលើផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចនៃធនធានសត្វ និងមិនមែនសត្វគ្រប់ប្រភេទ បានចម្ងាយ 12 ម៉ាយពីទឹកដីសមុទ្រ និងរហូតដល់ 200 ម៉ាយពីសមុទ្រ៕ A24