ក្នុងអំឡុងពេលសង្គ្រាមនៅអាហ្វហ្គានីស្ថានកន្លងមក មានរឿងរ៉ាវចម្លែកៗជាច្រើនដែលកើតមានក្នុងជួរកងទ័ពរុស្ស៊ី។ ទាហានរុស្ស៊ីច្រើនតែត្រូវគេឃើញដាក់គ្រាប់កាំភ្លើងក្នុងឆ្នាំង និងដុតភ្លើងរាប់ម៉ោង។
ឥរិយាបទធម្មតានេះ បានបន្សល់ទុកនូវសហសម័យជាច្រើន ដែលមិនអាចពន្យល់បាន ប៉ុន្តែមានការពិតដ៏សាមញ្ញមួយ នៅពីក្រោយទម្លាប់ចម្លែកនៃអ្នកចម្បាំងតាមរដូវកាល, នេះបើយោងតាម RBTH ។
ធ្វើជំនួញក្នុងសង្គ្រាម
សម្រាប់អ្នកខ្លះបានយល់ថា វត្តមានរបស់សូវៀតនៅអាហ្វហ្គានីស្ថានគឺមិនចង់បាន ប៉ុន្តែអ្នកផ្សេងទៀតមើលឃើញថា អរិភាពជាឱកាសអាជីវកម្ម។ រដ្ឋាភិបាលសូវៀតបានចំណាយប្រាក់រាប់តោនក្នុងការថែរក្សា និងផ្គត់ផ្គង់កងទ័ព នៅក្នុងប្រទេស ប៉ុន្តែមិនមែនអ្វីៗទាំងអស់ត្រូវបានប្រើប្រាស់ឲ្យច្បាស់លាស់នោះទេ។
លោក Mikhail Zhirokov ដែលជាប្រវត្តិវិទូសង្គ្រាម បានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅអំពីវត្តមានសូវៀត នៅក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថានថា “ទាហានបានលក់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាននៅទីផ្សារ ចាប់ពីគ្រាប់រំសេវ អាហារ រហូតដល់ភួយ និងគ្រែគេងផង។ ព្រោះថា អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមានតម្លៃ គឺជាឱកាសអាជីវកម្មសម្រាប់មន្ត្រីមួយចំនួនដែលទទួលបន្ទុកគ្រប់គ្រងលំហូរទំនិញរបស់សូវៀតទៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន”។
Zhirokov បានសរសេរឲ្យដឹងថា នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៨៦ ការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងយុទ្ធសាស្ត្រសម្រាប់កងទ័ព ត្រូវបានបញ្ជូនទៅប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ ប៉ុន្តែមានតែផ្នែកមួយ សម្រាប់បម្រើដល់កងទ័ព ភាគច្រើនត្រូវបានលក់នៅលើទីផ្សារក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ ក្នុងនោះរួមមាន៖ សាច់កំប៉ុង សាច់ក្រក សណ្តែកសៀង ប្រេងផ្កាឈូករ័ត្ន និងខ្លាញ់ចម្រុះ។
Zhirokov ក៏បានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា ទឹកដោះគោខាប់ តែ និងថ្នាំជក់ ដែលជាអ្វីៗដែលមិនបានទៅដល់ទាហានសូវៀតទុរគត គឺត្រូវបានលក់ទៅឱ្យឈ្មួញអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ ជាក់ស្តែង គឺខណៈពេលដែលមន្រ្តីខ្លះទទួលបានប្រាក់ចំណេញពីប្រាក់កខ្វក់ នោះសមាជិកជាច្រើននៃកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធសូវៀត នៅក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន បានធ្លាក់ខ្លួនក្នុងភាពខ្វះខាតស្បៀងអាហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ចំពោះហេតុផលខាងលើនេះ ទាហានជាកូនចៅ ត្រូវរកវិធីចិញ្ចឹមជីវិត ព្រោះពួកគេត្រូវការលុយដើម្បីទិញអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងរបស់របរផ្សេងៗពីអ្នកលក់ដូរអាហ្វហ្គានីស្ថានក្នុងតំបន់។
វត្ថុតែមួយគត់ដែលទាហានមាន និងត្រូវបានផ្តល់ជូនយ៉ាងបរិបូរណ៍ គឺគ្រាប់រំសេវ។ ជាមួយនឹងនោះ ក្នុងសម័យសង្គ្រាម វាស្ទើរតែមិនអាចតាមដានពីរបៀបដែលគ្រាប់កាំភ្លើងត្រូវបានគេប្រើ។ សម្រាប់ទាហាន នោះការជួញដូរអាវុធយុទ្ធភណ្ឌគឺជាការសង្គ្រោះជីវិត។
ប្រាកដណាស់ គ្រប់គ្នាប្រហែលជាដឹងពីកន្លែងដែលការលក់អាវុធ ទៅដល់ដៃអ្នកទទួលបន្ទាប់។ គ្មានការងឿងឆ្ងល់ទេដែលឈ្មួញអាហ្វហ្គានីស្ថាន នឹងលក់គ្រាប់រំសេវសូវៀតទៅសមាជិកបះបោរនៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន។
គ្រាប់កាំភ្លើងនីមួយៗដែលលក់ អាចនឹងសម្លាប់ទាហានសូវៀតខ្លះវិញ ឬសូម្បីតែអ្នកដែលលក់វាតាំងពីដំបូង។ ហេតុដូច្នេះ មុននឹងលក់គ្រាប់រំសេវ ទាហានសូវៀតឆ្លាត គឺត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាគ្រាប់រំសេវដែលខូចមិនអាចជួសជុល បាញ់ចេញបានឡើយ។
របៀបរំពុះគ្រាប់
នៅពេលនោះ មានជំនឿយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងយោធាថា គ្រាប់រំសេវដែលឆ្អិនអស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង នឹងមិនដំណើរការនោះទេ។ ទាហានជឿថា ការពុះកញ្ជ្រោលក្នុងរយៈពេលយូរ នឹងធ្វើឱ្យខូចគ្រាប់រំសេវ ដូច្នេះកាំភ្លើងរបស់សត្រូវ នឹងបាញ់គ្រាប់កាំភ្លើងដែលគ្មានប្រយោជន៍ ឬសូម្បីតែមិនអាចទៅរួច។
រូបមន្តគឺសាមញ្ញ៖ ដុតភ្លើងដាំទឹកដាក់ក្នុងឆ្នាំង ដាក់អាម៉ុកក្នុងទឹកពុះ ហើយចម្អិនពី ៤ ទៅ ៥ ម៉ោង។ ទឹកមិនបណ្តាលឱ្យគ្រាប់កាំភ្លើងផ្ទុះដោយចៃដន្យទេ ខណៈពេលដែលការប៉ះពាល់រយៈពេលយូរ ទៅនឹងសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ ត្រូវបានគេនិយាយថា អាចបំផ្លាញគ្រាប់កាំភ្លើងដោយមិនផ្លាស់ប្តូររូបរាងរបស់វាទេ។
កងទ័ពរុស្ស៊ីនៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន ត្រូវបានដឹងថា ភាគច្រើនមានកាំភ្លើង Kalashnikov ចំនួនពីរ គឺ AMK ដែលប្រើគ្រាប់កាំភ្លើង ៧.៦២ និង AK-74 ដែលប្រើគ្រាប់រំសេវ ៥.៤៥ ។
នៅសតវត្សទី១៩ និងដើមសតវត្សទី២០ គ្រាប់កាំភ្លើងច្រើនតែប្រើសារធាតុបារត fulminate ដែលធ្វើឱ្យវាគ្មានប្រយោជន៍ បន្ទាប់ពីត្រូវបានដាំឱ្យពុះជាច្រើនម៉ោង។
តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅដើមសតវត្សទី២០ សមាសធាតុថ្មី និងទំនើបជាងនេះ ត្រូវបានណែនាំដើម្បីជំនួសសារធាតុពុល និងមិនសូវមានស្ថេរភាពនៃសារធាតុបារត។ សមាសធាតុថ្មីទាំងនេះ មានភាពធន់ទ្រាំល្អណាស់ ចំពោះការប៉ះពាល់នឹងកម្ដៅ។ គ្រាប់កាំភ្លើងទំនើបនឹងនៅតែបាញ់ជាធម្មតា ទោះបីជាវាត្រូវបានដាំឱ្យពុះច្រើនម៉ោងក៏ដោយ។
ភាគច្រើនទំនងជាគ្រាប់កាំភ្លើងដែលប្រើក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន គឺមានភាពធន់នឹងកំដៅ ហេតុដូច្នេះ ការប៉ុនប៉ងរបស់ទាហានក្នុងការបំផ្លាញពួកវាមុនពេលលក់ គឺគ្មានប្រយោជន៍ទៀតទេ។
ទោះបីជាការពិតយ៉ាងណាក៏ដោយ ការដែលទាហានរុស្ស៊ីក្រីក្រ ត្រូវធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីរស់ រួមទាំងគ្រាប់រំសេវ មុននឹងលក់វាទៅឱ្យជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថាន គឺជារឿងល្អបំផុតដែលពួកគេអាចធ្វើបាននៅពេលនោះ៕ រក្សាសិទ្ធិដោយ៖ លឹម ហុង
