Friday, December 27, 2024

ទំនាក់ទំនង : 0716140005

Address : #16 (Borey New World) St. 6A sk . Phnom Penh Thmey kh. Sen Sok ct., Phnom Penh 120913 Office: +85523232725 Tel: 017 93 61 91

ឪពុក​រៀបការ​​ម្តាយចុង បណ្តេ-ញ​កូនស្រី​ចេញពីផ្ទះ ៦ឆ្នាំក្រោយ​ត្រឡប់មកវិញ កូនស្រី​សោកស្ដាយ និង​ស្លុ-ត​ចិត្តខ្លាំង ពេល​ដឹងការ​ពិត​ពី​ទង្វើ​ដ៏​ល្អ​របស់​ឪពុក

តាម​ដំណើរ​រឿង​របស់​អ្នក​នារីម្នាក់ បានរៀបរាប់ឲ្យ​ដឹង​ថា «កាល​ខ្ញុំ​អាយុ​២​ឆ្នាំ ម្ដាយ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​មរណភាព​ដោយ​ជំងឺ។ តាំង​ពី​ម្ដាយ​ខ្ញុំ​ស្លាប់ ឪពុក​ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ជា​«មាន់»​ចិញ្ចឹម​កូន។ ក្នុង​នាម​ជា​ឪពុកផង​និង​ម្តាយផង ​ឪពុក​ខ្ញុំ​តស៊ូ​ចិញ្ចឹម​ខ្ញុំ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​ការងារ​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ​ដើម្បី​រក​ប្រាក់​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​ខ្ញុំ ​ដើម្បី​មាន​ជីវិត​ពេញ​លេញ។

ដើម្បីបង្កើតលក្ខខណ្ឌរស់នៅដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានធ្វើការពីរក្នុងពេលតែមួយ។ ដោយឃើញឪពុក​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ការ និងនឿយហត់ខ្លាំង ថ្ងៃមួយ ជីតារបស់ខ្ញុំបានបញ្ចុះបញ្ចូលឪពុកខ្ញុំឱ្យរៀបការម្តងទៀត ដើម្បីមានអ្នកមើលថែគ្រួសារ ប៉ុន្តែឪពុកខ្ញុំបានប្រកែកមិនយល់ស្របទេ។

ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេល​ខ្ញុំ​រៀន​ដល់ថ្នាក់មធ្យម​សិក្សា ឪពុក​ខ្ញុំ​ស្រាប់តែ​នាំ​នារី​ម្នាក់​ឈ្មោះ Li មកផ្ទះ ហើយគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យវ​ហៅ​​ថា ​មីង ហើយ​នឹង​រស់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​មួយ​រយៈ»។

នាងបន្តថា៖ «ពេល​នោះ ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ស្អប់​ឪពុក​ខ្ញុំ​ណាស់ ដែល​មាន​ផ្នត់​គំនិត​ដូច​កូនក្មេង ខ្ញុំ​គិត​ថា​គាត់​ជា​អ្នក​ក្បត់​ម្តាយ​គាត់។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មីង Li និង​ខ្ញុំ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ចម្លែក​ពីរ​នាក់​អ៊ីចឹង។ ទោះ​បី​ជា​ស្ត្រី​ម្នាក់​នោះ​តែង​តែ​ស្រឡាញ់ និង​មើល​ថែ​ខ្ញុំ​អស់​ពី​ចិត្តក៏ដោយ។

តាំង​ពី​មីង Li ​មក​រស់​នៅ​ជាមួយគ្រួសារ អាកប្បកិរិយា​របស់​ឪពុក​ខ្ញុំ ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំង​ស្រុង។ ការងារ​ដែល​ឪពុក​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ធ្វើ​ពីមុន ឥឡូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ខ្លួនឯង។ ពេលខ្លះ មីង Li ចង់ជួយ ប៉ុន្តែប៉ាហាមដាច់ខាត។ គាត់​បាននិយាយ​ថា មិន​យូរ​មិន​ឆាប់ ខ្ញុំ​ត្រូវ​រៀន​មើល​ថែ​ខ្លួន​ឯង។

ចាប់តាំងពីមីង Li មករស់នៅជាមួយខ្ញុំ នោះក៏ជាលើកទីមួយដែរ ដែលខ្ញុំត្រូវរៀនធ្វើម្ហូប បោកអ៊ុតផ្ទាល់ខ្លួន រៀបចំរបស់របរមុននឹងចេញដំណើរកម្សាន្តជាមួយសិស្សពេញថ្នាក់… បន្ទាប់ពីនោះ ការងារជាបន្តបន្ទាប់។ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បង្ខំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដូច្នេះ យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ពី​របៀប​ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ស្ថានការណ៍​បែប​នោះ​នៅ​ក្មេង ខ្ញុំ​តែង​តែ​គិត​ថា​ ឪពុក​ខ្ញុំ​លែង​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ហើយ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ត្រូវខិតខំធ្វើ​ខ្លួនឯង។

ខ្ញុំមិនដឹងថា មានអ្វីកើតឡើងនៅពេលនោះទេ។ ប៉ុន្តែ​តាំងពី​មីង Li ​មក​រស់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ ឪពុក​ខ្ញុំ​តែងតែ​តឹងរ៉ឹង​ជាមួយ​ខ្ញុំ​។ មាន​រឿង​មួយ​ដែល​ប៉ា​ខ្ញុំ​និយាយ ហើយ​ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​វា​រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ ដោយគាត់បាននិយាយបែបនេះថា «មិនយូរមិនឆាប់ ប៉ានឹងចាកចេញពីកូនស្រីហើយ។ កូនស្រី​ត្រូវ​រៀន​ឯករាជ្យ និង​មើល​ថែ​ខ្លួន​ឯង»។

បន្ទាប់​ពី​ប្រឡង​ចូល​សាកល​វិទ្យាល័យ​ក្នុង​ទីក្រុង​ប៉េកាំង ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​សត្វ​ស្លាប​ដែល​ត្រូវ​គេ​ដោះលែង​ពី​ទ្រុង។ ពេល​ចូល​រៀន​មហាវិទ្យាល័យ វា​ក៏​ជា​លើក​ដំបូង​ដែរ​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ។ ខណៈពេលដែលមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំត្រូវបានក្រុមគ្រួសារជូនទៅសាលារៀន ផ្ទុយពីឪពុករបស់ខ្ញុំដែលបដិសេធធ្វើរឿងនេះទេ។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​បណ្តេញ​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​ឲ្យ​បាន​ឆាប់។

ខ្ញុំចាំបានច្បាស់ណាស់ ថ្ងៃដែលខ្ញុំទៅរៀននៅទីក្រុង ឪពុកខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា «ពេលកូនអាយុលើសពី ១៨ ឆ្នាំ កូនពេញវ័យហើយ អាចរស់នៅដោយឯករាជ្យបាន ចាប់ពីពេលនេះទៅ ឪពុកនឹងលែងមានទំនួលខុសត្រូវទៀតហើយ។ កាតព្វកិច្ចចិញ្ចឹមកូន នោះលុយចំនួន 10,000 យន់នេះ គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់កូនស្រី ក្នុងការចំណាយមួយរយៈពេលនៅក្នុងទីក្រុងធំនេះ។ បន្ទាប់ពីនេះ កូនមានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ដូច្នេះត្រូវមើលថែទាំការចំណាយលើការរស់នៅ និងថ្លៃសិក្សាដោយខ្លួនឯង ប្រសិនបើកូនមិនឆ្លៀតរកលុយទេ បាត់បង់ការរៀនសូត្រ ឪពុកមិនមានអ្វីពាក់ព័ន្ធជាមួយកូនទេ មិនចាំបាច់ទូរស័ព្ទទៅផ្ទះទេ ប៉ាក៏មិនលើកទូរស័ព្ទដែរ»។

ក្រោយ​ពី​បាន​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ ខ្ញុំ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក។ ការបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាកលវិទ្យាល័យ គឺជាសេចក្តីរីករាយ ប៉ុន្តែប្រហែលជាខ្ញុំមិនអាចរស់នៅជាមួយនឹងអារម្មណ៍នោះបានទេ។

អំឡុង​ពេល​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​តែង​តែ​ខិតខំរៀនសូត្រ​ធ្វើ​បាន​ពិន្ទុ​ល្អ ដើម្បី​ខ្ញុំ​អាច​ស្វែងរក​អាហារូបករណ៍។ លើស​ពី​នេះ ​ថ្ងៃ​សៅរ៍ អាទិត្យ ខ្ញុំ​ឧស្សាហ៍​ចេញ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ក្រៅ​ម៉ោង ​ដើម្បី​មាន​លុយ​មក​ចិញ្ចឹម​ជីវិត។

មួយ​ប៉ព្រិច​ភ្នែក ខ្ញុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ មិន​បាន​និយាយ​ជាមួយ​ប៉ា​អស់​រយៈពេល​៦​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ ខ្ញុំចង់ចង់ដឹងថា តើប៉ានឹងស្ដាយទេ ដែលដឹងថាកូនស្រីរបស់គាត់អាចរស់នៅដោយខ្លួនឯងបាន ហើយទទួលបានប្រាក់ខែខ្ពស់ដូចគាត់ឥឡូវនេះ។

ដោយ​មិន​បាន​គិត​អ្វី​ច្រើន ខ្ញុំ​មាន​គម្រោង​ត្រឡប់​ទៅ​ជួប​ឪពុក​ខ្ញុំ ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ខួប​កំណើត​អាយុ ៦៥ ឆ្នាំ​របស់​គាត់។ បើកឡានទៅដល់ខាងមុខទ្វារ ខ្ញុំបានរកឃើញថា ផ្ទះចាស់របស់គ្រួសារខ្ញុំត្រូវបានខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយវាហាក់បីដូចជាគ្មាននរណារស់នៅទីនេះទេ។ ពេល​សួរ​អ្នក​ជិត​ខាង គេបានប្រាប់​ថា មនុស្ស​លែង​រស់​នៅ​ទី​នេះទៀត​ហើយ ប៉ុន្តែ​បាន​ផ្លាស់​ទៅ​ទី​ក្រុងផ្សេង។

តាមការចង្អុលបង្ហាញពីអ្នកជិតខាង ខ្ញុំបានទៅរកមីង Li ដើម្បីមើលថា តើជីវិតរបស់គេពេលនេះយ៉ាងម៉េចហើយ។ ពេលជួបគ្នាភ្លាម សំណួរដំបូងដែលខ្ញុំសួរគឺប៉ានៅឯណា។ ភ្លាមៗនោះ មីង Li បាន​និយាយ​ថា ឪពុក​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​មរណភាព​ហើយ។ ពេល​ឮ​ដំណឹង​នេះ ខ្ញុំ​គិត​ថា​នាង​និយាយ​លេង។

បន្ទាប់មក មីង Li ក៏ចាប់ផ្តើមប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងទាំងមូល។ ទឿ និញ រឿង​ដែល​គាត់​ធ្វើ​ពីមុន​ អាច​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​គិត​អវិជ្ជមាន។ ប៉ុន្តែតាមពិតគាត់ជាឪពុកដ៏ល្អម្នាក់។ គាត់មិនដែលគិតចង់បោះបង់ខ្ញុំចោលទេ។

ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​សង្គ្រោះ​ដោយ​សេចក្តីសប្បុរសរបស់ឪពុក ដោយគាត់ និងមីង Li បាន ‘លាក់បាំង’ មិនឲ្យខ្ញុំដឹងរឿងទេ។ មូលហេតុ​ដែល​គាត់​តឹងរ៉ឹង​ខ្លាំង ​គឺ​បង្រៀន​កូន​ឲ្យ​ចេះ​រស់នៅ​ដោយ​ឯករាជ្យ។ ដោយសារតែឪពុករបស់អ្នកដឹងថា គាត់នឹងចាកចេញពីពិភពលោកនេះក្នុងពេលឆាប់ៗ បន្ទាប់ពីគាត់ត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺមហារីក។

គាត់ដឹងថាជំងឺរបស់គាត់ថ្លៃណាស់ក្នុងការព្យាបាល ប៉ុន្តែមិនអាចព្យាបាលបានទេ។ បើ​និយាយឲ្យដឹងរឿង​នេះ ខ្ញុំ​ប្រហែល​ជា​ឈប់​រៀន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ដើម្បី​យក​ថ្លៃ​ព្យាបាលឪពុកហើយ។ ដើម្បីលាក់ខ្ញុំ គាត់ចង់ ‘បណ្តេញខ្ញុំ’ ចេញពីផ្ទះឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។

ពេល​គាត់​ជិត​ទទួល​មរណភាព ខ្ញុំ​ចង់​ប្រាប់​អ្នក​​នូវ​ដំណឹង​នេះ ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំប្រាប់​ទេ។ ព្រោះ​ពេល​នោះ​ ជា​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​រៀន​ចប់ ហើយ​ត្រូវ​ការ​រក​ការងារ​ធ្វើ។ គាត់ព្រួយបារម្ភថា ប្រសិនបើ ទឿ និញ ដឹងរឿងនេះ នាងអាចនឹងបាត់បង់ឱកាសការងារ។

ទោះ​បី​ជា​គាត់​មិន​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក​ខ្ញុំ ​អស់​រយៈ​ពេល​៦​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ ប៉ុន្តែ​ពេល​គាត់​ធូរស្រាល គាត់​នៅ​តែ​ជិះ​ឡាន​ទៅ​សាលា ដើម្បី​មើល​កូន​ស្រីពី​ចម្ងាយ។ ដូច្នេះគាត់ដឹងអ្វីៗទាំងអស់អំពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ។ បំណង​ប្រាថ្នា​ដ៏​ធំ​បំផុត​របស់​គាត់ ​គឺ​អ្នក​អាច​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​បាន។ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​បំណង​នោះ​យ៉ាង​ពិត​ប្រាកដ។ ដោយ​មាន​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​អ្នក​មាន អ្នក​គួរ​ដឹង​គុណ​គាត់​ខ្លាំង​ណាស់»។

មិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំបាន ខ្ញុំយំយ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់ពីឮអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំយល់ថា ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការចាកចេញ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានបង្ខំខ្ញុំឱ្យធ្វើគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីរៀនរស់នៅដោយឯករាជ្យ។ ខ្ញុំក៏យល់បន្តិចម្តងៗនូវពាក្យដែលឪពុកខ្ញុំតែងតែរំលឹកខ្ញុំថា “មិនយូរមិនឆាប់ ខ្ញុំនឹងចាកចេញពីអ្នក កូនត្រូវរៀនឯករាជ្យ និងថែរក្សាខ្លួនឯង”។

ធ្វើការយ៉ាងលំបាកក្នុងអំឡុងពេល ៤ ឆ្នាំនៃមហាវិទ្យាល័យខ្ញុំបានប្រមូលបទពិសោធន៍បន្តិចម្តង ៗ និងបន្តកែលម្អខ្លួនឯង។ អរគុណចំពោះរឿងនេះ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាពីសកលវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យចូលធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនធំមួយ ហើយត្រូវបានតម្លើងឋានៈបន្ទាប់ពីត្រឹមតែ ២ ឆ្នាំជាមួយនឹងប្រាក់ខែរហូតដល់ 30,000 យន់/ខែ៕ រក្សាសិទ្ធិដោយ៖ លឹម ហុង

×