វូក្វានកើតឆ្នាំ ១៩៧៩ នៅ Jining ខេត្ត Shan dong ប្រទេសចិន ។ ជានិស្សិតឆ្នើមសិក្សានៅណ័រវេស សកលវិទ្យាល័យ Oslo ។ វិលមកស្រុកនាងក្លាយជាគ្រូបង្រៀននៅសកលវិទ្យាល័យ ហើយក៏ជាបណ្ឌិតវ័យក្មេងម្នាក់ ។
អនាគតរបស់នាងពិតជាភ្លឺស្វាងណាស់! ប៉ុន្តែអ្វីៗត្រូវរលាយអស់ រួមទាំងជីវិតរបស់នាងព្រោះតែជំងឺមហារីកដ៏កាចសាហាវ ។ ក្នុងកំណត់ត្រារបស់នាង ប្រការដែលនាងសោកស្តាយបំផុត គឺការមើលស្រាលចំពោះសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួន ហើយមានទម្លាប់អាក្រក់ ៣យ៉ាង ឥទ្ធិពលដល់សុខភាព ធ្វើឲ្យនាងមានអាយុ…ខ្លីបែបនេះ ។
…នាខែ ១២ ឆ្នាំ ២០០៩ នាងទទួលបានលទ្ធផលវិភាគរោគ គឺ នាងមានជំងឺមហារីកសុដន់ ។ ក្រោយការប្រយុទ្ធតស៊ូនឹងជំងឺកាចសាហាវនេះ នាព្រឹកថ្ងៃទី ១៩ មេសា ២០១១ នាងបានលាចាកលោកក្នុងវ័យទើបតែ… ៣២ឆ្នាំ ។
នាងបានសរសេរកំណត់ត្រា នៅអំឡុងស្ថិតក្នុងមន្ទីរពេទ្យបំណងដាស់ស្មារតីដល់នារីទាំងឡាយ កុំឲ្យមានទម្លាប់អាក្រក់ ៣យ៉ាង ចុងក្រោយមានផលដូចជារូបនាង ។ នាងសរសេរថា ៖ “សុខភាពជារឿងដ៏សំខាន់នៃជីវិត ប៉ុន្តែដូចពុំមានមនុស្សច្រើនទេចាប់អារម្មណ៍ ។ ពេលស្ថិតនៅព្រំដែននៃការស្លាប់រស់ទើបយល់ថា អ្វីៗទាំងអស់នឹងគ្មានន័យ ៖ ចំណាយពេលធ្វើការប៉ុន្មានម៉ោងបន្ថែមក៏គ្មានបានអ្វី ចង់ឃើញឡានទំនើប១គ្រឿង ក៏ពុំ…ចាំបាច់ទៀតទេ ។
គប្បីទុកពេលវេលា នៅក្បែរកូនៗ ទិញរបស់របរចាំបាច់ជូនឪពុកម្តាយ ។ កុំប្រឹងដើម្បីបានរស់នៅក្នុងផ្ទះ១ទូលាយ ទំនើបសំខាន់ទីនោះមានមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់នៅក្បែរគឺប្រសើរហើយ” ។
គ្រួសារខ្ញុំពុំមានហ្សែនមហារីកទេ! សុខភាពខ្ញុំជាធម្មតាគឺល្អណាស់ ។ ខ្ញុំទើបកើតកូន ហើយបំបៅដោះវា១ឆ្នាំ ។ ជាធម្មតាជំងឺមហារីកច្រើនកើតចំពោះអ្នកមានវ័យលើសពី ៤៥ឆ្នាំ តែខ្ញុំទើបមានអាយុ ៣១ឆ្នាំ ។ តើមកពីមូលហេតុអ្វីទៅ!? ។
ពេលនេះទើបដឹងថា យូរណាស់មកហើយ ដែលខ្ញុំខ្លួនឯងបង្កើតនូវទម្លាប់ដ៏គ្រោះថ្នាក់ ។ ហេតុនេះអ្នកទាំងឡាយគប្បីមានទង្វើចំពោះខ្លួនឯង យើងម្នាក់ៗឲ្យបានល្អកាន់តែច្រើន ពុំនោះសោតដូចខ្ញុំ -ថ្ងៃណាមួយស្តាយក្រោយ… ។
ទម្លាប់ ១០ឆ្នាំមកហើយ របស់ខ្ញុំគឺចូលដំណេកយប់ជ្រៅ ។ នេះជារឿងពិតរបស់មនុស្សភាគច្រើនក្នុងវ័យនេះ -ដេកជារឿងធម្មតា មិនបានចាត់ទុកការដេកឲ្យត្រឹមត្រូវជារឿងសំខាន់ទេ ។ ពេលនេះខ្ញុំដឹងថាវាជាទម្លាប់ដ៏អាក្រក់ ។
១០ឆ្នាំក្នុងវេលាជានិស្សិត ខ្ញុំពុំដែលដេកមុនម៉ោង ១២យប់ទេ ។ ខ្ញុំប្រឹងអង្គុយ ជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ ហូបកំប៉ិកកំប៉ុក ។ និយាយរួមអំឡុងពេលនោះខ្ញុំតែងដេកនៅម៉ោង ១ រំលងអាធ្រាត ឬយឺតជាងនេះទៀត ។
ពេលដឹងថា ខ្លួនរងជំងឺដ៏សាហាវនេះ ទើបខ្ញុំសិក្សាពីវេជ្ជសាស្ត្របុរាណចិន ហើយយល់ពីយន្តការនៃ “នាឡិកាជីវសាស្ត្រ” ត្រូវប្រតិបត្តិដើម្បីសុខភាពមាំមួនរបស់មនុស្ស ៖
-ពីម៉ោង 21h-23h ជាវេលាដែលប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ កម្ចាត់ជាតិពុលចេញក្រៅ ។
– ពីម៉ោង 23h-01h ជាវេលាថ្លើមបំពេញមុខងារ បំប្លែងជាតិពុល ។
– ពីម៉ោង 1h-3h ជាវេលាដែលប្រមាត់កម្ចាត់ជាតិពុល ។
– ពីម៉ោង 3h-5h ជាវេលាបញ្ចេញជាតិពុលរបស់សួត ។
– ពីម៉ោង 5h-7h ជាវេលាបញ្ចេញជាតិពុលរបស់ពោះវៀនធំ ។
– 7h-9h ជាវេលាដែលពោះវៀនតូច ស្រូបយកជីវជាតិខ្លាំងបំផុត ។
ពេលដឹងថាកើតជំងឺមហារីក ត្រង់ហ្សាមីណារបស់ខ្ញុំកើនឡើងយ៉ាងខ្ពស់ទោះបីមុននោះខ្ញុំពុំមានបញ្ហាអ្វីថ្លើមអ្វីទេ ហើយហេតុនេះខ្ញុំពុំអាចធ្វើគីមីបានឡើយ ។ នឹកគិតឡើងវិញទើបដឹងថា ខ្ញុំពុំដែលដេកម៉ោង 23h-1h ទេ ។ នោះជាវេលាថ្លើមកម្ចាត់ជាតិពុលខ្លាំងបំផុត ។ កោសិកាថ្លើមរបស់ខ្ញុំបានចុះខ្សោយទ្រុឌទ្រោម ព្រោះ “វេលាមាស” នោះ ខ្ញុំមិនដេក ចាំឲ្យឈាមលំហូរពុំគ្រប់គ្រាន់ដល់ថ្លើម ។ គេថា ៖ “ក្រដេកស្មើនឹងអត្តឃាត” មិន…ខុសមែន ។
ហូបច្រើនពេក ៖ ខ្ញុំបរិភោគច្រើន ហើយមិនដែលរវីរវល់គិតអ្វីទេ ។ ព្រោះម្យ៉ាងទៀត អំឡុងពេលនោះពុំសូវជាសម្បូរ របស់ហូបចុកទេ ហេតុនេះឲ្យតែមានគឺប្រឹងៗ ហូបដោយគ្មានខ្វាយខ្វល់អ្វី ។ ការបរិភោគ “លោភ” បែបនេះក៏បានបន្សល់ទុកនូវផលវិបាក…។
ខ្ញុំអញ្ចឹងគិត ទើបភ្ញាក់ខ្លួនថា ៣០ឆ្នាំ នៃជីវិតខ្ញុំបានប្រើពេលដល់ទៅជាង ២០ឆ្នាំ ដើម្បីរៀនគិតតែពីរៀន ។ ខ្ញុំចង់ឈ្នះគេ ចង់ល្បី រៀនគ្មានថ្ងៃ គ្មានយប់ ។ ពេលខ្លះខ្ញុំរៀន ២១ម៉ោងជាប់ៗគ្នា ក្នុងរយៈពេល១វែង គ្រាន់តែដើម្បីប្រលងវេលាតែ ២,៥ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ។
សង្ឃឹមថា ទម្លាប់អាក្រក់ប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ ជាមេរៀនសម្រាប់បងប្អូនទាំងឡាយកុំធ្វើតាមឲ្យសោះ ។ គ្មានសុខភាព គ្មានជីវិត គ្មានន័យអ្វីទេ!!! ៕ ចន្ទ្រា